Het is iets waar de huidige Westerse mens weinig aandacht aan besteed: sterven.
En toch is dat het enige wat zeker is in het leven, iedereen komt een keer te overlijden.
In deze tijd lijkt het dat er alleen maar ‘geleefd’ mag worden. Het leven mag alleen maar leuk, snel en maakbaar zijn. De dood is iets waar niet over gesproken mag worden.
Het gevolg is dat erg veel mensen pas over de dood gaan nadenken erg kort voor hun sterfbed en compleet worden verrast met hun sterfelijkheid.
En nadenken over de dood in het volle leven is vaak onbespreekbaar.
En dan wordt je plotseling overvallen met je eindigheid: je krijgt te horen dat je niet lang meer te leven hebt.
Dan moet je je voorbereiden op het sterven. En dat kan, zeker in de huidige maatschappij waarin alles ‘maakbaar’ is, een lastige opgave zijn. Hoe ga je dan op weg naar je levenseinde?
Veel emoties komen aan de oppervlakte of gevoelens die al jaren sluimeren.
Mijn paarden en ik kunnen je begeleiden in de fase naar het sterven toe, als voorbereiding op wat komen gaat. Dan lopen wij een stuk mee op je pad. Zodat het leven waardig afgerond kan worden.
Sterven is iets wat je niet alleen doet (maar iedereen is daarin uniek). Het begeleidingstraject hoeft dan ook niet alleen gedaan te worden. Er is zeker ook plaats voor naasten die je bijstaan in de laatste levensfase.
Maar zoals gezegd: iedereen is daar uniek in en kiest zijn eigen pad.
